niedziela, 24 lipca 2011

perseus

Matematycznie ścisłe sformułowanie mechaniki kwantowej pochodzi od Paula Diraca i Johna von Neumanna. W tym sformułowaniu stan układu kwantowego (stan czysty) reprezentowany jest przez wektor jednostkowy (nazywany wektorem stanu) w zespolonej przestrzeni Hilberta (nazywanej często przestrzenią stanów układu fizycznego).
Każda wielkość fizyczna (obserwabla) reprezentowana jest przez hermitowski (lub samosprzężony) operator liniowy działający w przestrzeni stanów (przestrzeni Hilberta). Zbiór wartości własnych tego operatora, nazywany widmem punktowym operatora, interpretujemy jako zbiór możliwych wartości obserwowalnych (pomiarowych). Dla hermitowskich operatorów wartości w widmie są liczbami rzeczywistymi co stanowi motywacje ich wprowadzenia w takiej a nie innej roli. Stany własne tego operatora do tych wartości własnych interpretujemy jako możliwe stany, w których znajdzie się układ po dokonaniu pomiaru.
Alternatywnym sformułowaniem jest feynmanowskie funkcjonalne całkowanie po trajektoriach. Jest to odpowiednik zasady najmniejszego działania w mechanice klasycznej.




linka-szklanka
pękła jak sztywna bańka
irytujący dźwięk świateł dla pieszych zamienił się w kardiogram
pik-pik
rozbite szkło w sukience
zdjęło sukienkę, nie zasługuję na sukienkę
pik-pik

No one's picking up the phone
Guess it's clear he's gone
And this little masochist
Is lifting up her dress
Guess I thought I could never feel
The things I feel
Hey Jupiter

płacz, maleńka pęknięta szklanko, płacz jak żeś głupia

Thought I knew myself so well
All the dolls I had
Took my leather off the shelf
Your apocalypse was fab
For a girl who couldn't choose between
The shower or the bath

problem w tym, że bez tego moje życie byłoby pustką
pustką bez "odśwież" ślad w witrynie
pustką bez czekania na spotkanie na ulicy
pustką bez pamiętania układu żył na przegubie


If my hearts soaking wet
Boy your boots can leave a mess


brudzę się o siebie
o trzymaną kurczowo nitkę pełną smaru
owija się wokół szyi, a ja dalej trzymam

linka- szklanka
desperatka, szachrajka, nudna makatka




la stanu czystego reprezentowanego przez wektor |\psi\rangle odpowiadający mu operator to
\rho=|\psi\rangle\langle\psi|,
czyli operator rzutowy rzutujący na jednowymiarową podprzestrzeń |\psi\rangle przestrzeni Hilberta \mathcal{H}.
Z kolei dla stanu mieszanego składającego się z (nieinterferujących ze sobą) składników |\psi_i\rangle odpowiadający mu operator gęstości to
\rho=\sum_{i} \lambda_i|\psi_i\rangle\langle\psi_i|,
gdzie λi to prawdopodobieństwa znalezienia poszczególnego składnika. Muszą one spełniać 0\leqslant \lambda_i<1 dla każdego i oraz
λi = 1.
i
Jest to operator o wartościach własnych λi stowarzyszonych (odpowiednio) z wektorami własnymi |\psi_i\rangle.

Dzięki temu, że powyższe równanie jest liniowe, w wyprowadzeniu można ograniczyć się do stanów czystych. Istotna jest także samosprzężoność hamiltonianu.
\frac{\partial |\psi\rangle\langle\psi|}{\partial t} =
\frac{\partial |\psi\rangle}{\partial t}\langle\psi|
+|\psi\rangle\frac{\partial \langle\psi|}{\partial t}
=(\frac{1}{i \hbar}\hat{H}|\psi\rangle)\langle\psi|
+|\psi\rangle(\frac{1}{i \hbar}\hat{H}|\psi\rangle)^*

2 komentarze:

  1. nie wylewaj ich na darmo..prześlij mi te krople..

    OdpowiedzUsuń
  2. Oj, oj, niedobrze z Tobą. Co Ty czytasz szosztro?! Nagle Ci się odmieniło na fizykę? Straszne! Wektory nie prowadzą donikąd! Wiem co mówię! :*

    OdpowiedzUsuń

.

.