piątek, 29 kwietnia 2011

This forest we are in

Czasem tak jest, że już od wieczora podskórnie boisz się iść spać, wiesz, że nie zaśniesz. Oglądasz głupie seriale, albo mroczne filmy pełne krwi i okrucieństwa. W końcu kładziesz się na pachnącej pościeli, prosto, na wznak. Chcesz oddychać, pomyśleć, może wreszcie z Nim pogadać. Ale kręcisz się z boku na bok, ręce wędrują po kołdrze jak otumanione, marzysz, żeby być małą, malutką dziewczynką i spać pomiędzy rodzicami. Wtulić się w ojca, który kiedyś był ojcem całkiem w porządku. Boisz się, nie wiesz czemu. Myśli obezwładniają gonitwą. Karuzela twarzy, słów, złych, złych przeczuć. Czujesz przymus skończenia z tą nocą. Wiesz, że tak łatwo nie zaśniesz, choć chwytasz się wszystkich możliwych sposobów. Już prawie wstajesz, bo nie wytrzymasz dłużej takiego szaleństwa. Jak podpalony, który biegnie jak kula ognia prosto w morze, żeby się utopić. I kiedy za oczami masz koronki firanek, a w ciele dorosłość, i wiesz, że nie będziesz już nigdy mała, że nikt nic za ciebie nie zrobi, przy nikim dużym i mądrym spokojnie nie zaśniesz, chroniona miłością i czarami.. wtedy chyba zasypiasz.
Rano jest niby wszystko w porządku. Nie wiesz jak zdefiniować to co się działo w nocy. Szukasz, albo starasz się o tym nie myśleć. Skupiasz się na dniu, który nie ma żadnego znaczenia.
I nagle dostajesz prezent. Słowa i dźwięki. Możesz się odnaleźć pomiędzy nimi. Możesz zrozumieć. Możesz poczuć. Możesz nazwać. A strach, który jest nazwany jest już łatwy do pokonania.



I don't know where this fear came from
how I became so afraid of losing everyone
never been afraid of being lonely
now I'm becoming the one I'm most scared of being

I don't know where this fear comes from
this fear of failing fear of letting everyone and myself down
its growing deep into my soul
making me all paralyzed and cold

It´s two steps forward, three steps back again
I´ll turn my face against it I won't run
Courage and belief are my redeems
No one else can rescue me it seems

Cause if I don't follow my heart this time
I'm gonna forget what this life is all about
I'm gonna take that path I'm going in on my own
I'm gonna take that fear and wear it like a crown






1 komentarz:

  1. ...słowa o tym, co boli niosą większe ukojenie niż słowa pocieszające. Bo są odbiciem tego, czego doświadczamy, a nie pustym frazesem...

    OdpowiedzUsuń

.

.